Çağlıyor Hayat (Sabah Kahvesi-1)

Yorulurken coşuyor yüreğim. Geliyor ve geçiyor hayatım. Kalp atışı gibi. Anlık alçak ve yüksek. Stabilize edilememiş bir dünya. Güzel gerçi, rutinlerden sıkıcılaşmış değil. Yeni günler, yeni haberlere gebe. Yeni haberler mutluğa. Bazen de varoluşsal sancılı rüyalara. Hepsi gün sonunda toplanıyor ya. Sızım sızım sızlandığımız yerden başkaldırıyor. Bedenimizin bir noktasından çıkıyor. Acı gecelerde daha çok hatırlanıyor.

Sonra cümleler, cümleler dönüp duruyor. Bilincin akışı hiç durmuyor. Bir nehir gibi, çağlayan akarsu. Gece daha çok çağlıyor. Akışta kalmak zor. Tutunabileceğin bir dal parçası da yok etrafta. Sürükleniyoruz. Bazen sabaha kadar sürüyor. Yataktan kalktığımızda omuzlarımızda ki ağırlık. Hani dinlenmiş uyanacaktık.

Bazen bir güneşe bakıyor yorgunluğun akışı. Yeni gün en nihayetinde. Tanıdık ama yeni bir güne uyanmış olmanın güzelliği. Yeni günün uyandıracağı yeni ihtimaller. Yeni yollar ve ben. Heyecan dolu bir macera gibi. Akıntıya kapılmayı tam burada seviyorum. Tam buradan aşığım hayata. Ağlatan ve güldüren yaşama borçluyum. Tahmin edilemezliğinde, beklentileri aşmasında.

Ezber bozan hayat, alıştığın kararlı düzeni de bozuverir. Doludur hayat, yeni bir sen için çalışır. Büyütür seni.

Bazen fark edilemez düşünceler, tutulamaz gibi gelir. Gün boyu karamsar bir ruh dolaşır ortalıkta. Hiç geçmeyecek gibi. Sürdürülemez bir hayata benzer. Oradadır, erken değildir yaşananlar, ya da yaşabilecek ihtimaller için geç kalınmamıştır. Herkesin zamanı kendine özeldir.

Hayat dolu ihtimaller sofrasıdır.

							14.08.2024